Tags

Κείμενον

2 Σῶσόν με, Κύριε, ὅτι ἐκλέλοιπεν ὅσιος, ὅτι ὠλιγώσθησαν αἱ ἀλήθειαι ἀπὸ τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων.
3 Μάταια ἐλάλησεν ἕκαστος πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ, χείλη δόλια ἐν καρδίᾳ, καὶ ἐν καρδίᾳ ἐλάλησε κακά.
4 Ἐξολοθρεύσαι Κύριος πάντα τὰ χείλη τὰ δόλια καὶ γλῶσσαν μεγαλορρήμονα,
5 τοὺς εἰπόντας· τὴν γλῶσσαν ἡμῶν μεγαλυνοῦμεν, τὰ χείλη ἡμῶν παρ’ ἡμῖν ἐστι· τίς ἡμῶν Κύριός ἐστιν;
6 Ἀπὸ τῆς ταλαιπωρίας τῶν πτωχῶν καὶ ἀπὸ τοῦ στεναγμοῦ τῶν πενήτων νῦν ἀναστήσομαι, λέγει Κύριος· θήσομαι ἐν σωτηρίῳ, παρρησιάσομαι ἐν αὐτῷ.
7 Τὰ λόγια Κυρίου λόγια ἁγνά, ἀργύριον πεπυρωμένον δοκίμιον τῇ γῇ, κεκαθαρισμένον ἑπταπλασίως.
8 Σύ, Κύριε, φυλάξαις ἡμᾶς καὶ διατηρήσαις ἡμᾶς ἀπὸ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ εἰς τὸν αἰώνα.
9 Κύκλῳ οἱ ἀσεβεῖς περιπατοῦσι· κατὰ τὸ ὕψος σου ἐπολυώρησας τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων.

 
Ἑρμηνευτικὴ ἀπόδοσις

2 Σῶσε με, Κύριε, διότι ἐξηφανίσθη καὶ δὲν ὑπάρχει πλέον ἐπὶ τῆς γῆς ἄνθρωπος ἐνάρετος καὶ ἀφωσιωμένος εἰς σέ. Σῶσε με, διότι ἔγιναν ὀλιγοσταὶ καὶ σπάνιαι καὶ περιφρονημέναι ἀπὸ τοὺς πολλοὺς τῶν ἀνθρώπων αἱ ἀλήθειαι καὶ οἱ εἰλικρινεῖς καὶ ἀνυπόκριτοι λόγοι.
3 Μάταια καὶ λόγια ψεύδους καὶ ἀπάτης λαλεῖ ὁ καθένας των πρὸς τὸν ἄλλον. Ἡ ὑποκρισία καὶ ἡ ἀπάτη κυριαρχοῦν. Γλυκὰ καὶ ἑλκυστικὰ λόγια λέγουν μὲ τὰ δόλια χείλη των, ἀλλ’ ἡ διπροσωπία των εἶναι φοβερά. Ἡ καρδία των εἶναι διπλῆ καὶ κρύπτει εἰς τὰ βάθη της τὸ κακόν, τὸ ὁποῖον σκεπάζουν ἐπιδεξίως μὲ τὰς ἐκφράσεις τῶν χειλέων.
4 Εἴθε νὰ ἐξολοθρεύσῃ ὁ Κύριος ὅλα τὰ χείλη τὰ δόλια καὶ ἀπατηλὰ καὶ τὰς γλώσσας τῶν διπροσώπων αὐτῶν, ποὺ κομπάζουν καὶ μεγαλαυχοῦν ἀλαζονικῶς,
5 λέγοντες· τὴν γλῶσσαν μας θὰ ἀναδείξωμεν ὑψηλὴν καὶ μεγάλην καὶ θὰ ἐπιτύχωμεν πολλὰ καὶ θαυμαστὰ διὰ τῆς εὐγλωττίας ἡμῶν.
Ἐξουσιάζομεν τὰ χείλη μας καὶ ἠμποροῦμεν νὰ εἴπωμεν ὅ,τι θέλομεν μὲ αὐτά. Ποῖος δύναται νὰ γίνῃ κύριός μας καὶ νὰ κλείσῃ τὸ στόμα μας; Ἀπολύτως κανείς.
6 Ἀλλ’ εἰς τὴν ἄφρονα ταύτην ἀλαζονείαν τῶν ἀσεβῶν, ἰδοὺ τί ἀπαντᾷ ὁ Κύριος· Ἐξ αἰτίας τῆς κακοπαθείας τῶν πτωχῶν καὶ ἕνεκα τοῦ στεναγμοῦ τῶν ἐλπιζόντων εἰς ἐμὲ πενήτων, τὰ ὁποῖα βλέπω καὶ ἀκούω συνεχῶς, θὰ σηκωθῶ τώρα καὶ θὰ κινηθῶ εἰς δρᾶσιν καὶ ἐκδίκησιν, λέγει ὁ Κύριος. Θὰ θέσω τὸν καταπιεζόμενον πτωχὸν εἰς τόπον ἀσφαλῆ καὶ σωτήριον, ἀπρόσβλητον ἀπὸ τὰς ἐπιβουλὰς τῶν ἀσεβῶν καὶ δι’ αὐτοῦ θὰ ἐμφανίσω εἰς τὰ ὄμματα πάντων λαμπρὰν καὶ περιφανῆ τὴν δικαιοσύνην καὶ δύναμίν μου, τὴν ὁποίαν κρύπτει τώρα ἡ πολλὴ μακροθυμία μου.
7 Ποῖος θὰ δοκιμάσῃ ἀμφιβολίαν διὰ τοὺς λόγους αὐτούς; Τὰ λόγια τοῦ Κυρίου εἶναι λόγια καθαρά, ἁγνὰ καὶ ἀπηλλαγμένα ἀπὸ πᾶσαν νοθείαν ψεύδους, ὅμοια πρὸς ἄργυρον, ποὺ ἐπυρακτώθη καὶ ἐχωνεύθη εἰς κλίβανον τῆς γῆς, καὶ ἐδοκιμάσθη ἡ καθαρότης του καὶ ἔχει καθαρισθῆ τελείως.
8 Σύ, Κύριε, εἴθε νὰ μᾶς φυλάξῃς καὶ νὰ μᾶς διατηρήσῃς ἀβλαβεῖς ἀπὸ τὴν πονηρὰν αὐτὴν γενεὰν καὶ τώρα, ἀλλὰ καὶ εἰς τὸν αἰῶνα.
9 Περιπατοῦν τριγύρω μας οἱ ἀσεβεῖς καὶ μᾶς ἐκύκλωσαν ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη. Σὺ ὅμως δὲν ὀλιγωρεῖς καὶ δὲν ἀδιαφορεῖς διὰ τὰ πλάσματά σου, ἀλλ’ ὅσον εἶναι τὸ ὕψος σου, ἀπὸ τὸ ὁποῖον τὰ παρακολουθεῖς, τόσον εἶναι μεγάλη καὶ ἡ φροντὶς καὶ προσοχή σου διὰ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων.

 
Τὸ Ψαλτήριον
τοῦ Προφήτου καὶ Βασιλέως Δαυΐδ,
μετὰ συντόμου ἑρμηνείας
ὑπὸ Παν. Ν. Τρεμπέλα

Ἀδελφότης Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ»
Ἔκδοσις εἰκοστὴ ὀγδόη
Ἀθῆναι 2009